Ivana Mihić

Ivana Mihić je rođena u Beogradu u porodici umetnika, majke Vere Čukić i oca Gordana Mihića. Karijeru glumice počela je sa devet godina a nastavila je sa trinaest, kada je odigrala jednu od pet glavnih uloga u kultnom jugoslovenskom filmu Varljivo leto ’68. Do upisa na Fakultet dramskih umetnosti igrala je i u filmu Oktoberfest i TV filmu Roman o Londonu, rađenom po delu Miloša Crnjanskog.

 Završila je nižu baletsku školu „Lujo Davičo“ i muzičku školu, odsek klavir. Diplomirala je glumu sa ocenom deset i statusom master na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu.

 Profesionalnu karijeru glumice započela je u pozorištu, i to dvema glavnim ulogama: Puslice u kultnom mjuziklu Pozorišta na Terazijama Neki to vole vruće i Roksane u Rostanovom Siranu od Beržeraka u Narodnom pozorištu u Beogradu. Potom su se nizale pozorišne, filmske i televizijske uloge u preko trideset projekata, od kojih su najznačajnije: Mimi u komadu Miloša Crnjanskog Maska (Narodno pozorište u Beogradu), Matilda u Trinidadu (Bitef teatar), Đana u seriji Sarajevske priče (RTV Sarajevo), Kristina Jakšić Kiki u seriji Gore-dole, Anđa u filmu Terasa na krovu, Keti u TV seriji Srećni ljudi, bliznakinje Ćora i Niki u filmu Kupi mi Eliota, Divna u TV seriji Moj rođak sa sela, Snežana u filmu Mehanizam…

Za ulogu u filmu Mehanizam dobila je Internacionalnu nagradu za najbolju glumicu na Međunarodnom filmskom festivalu u Aleksandriji (Egipat). Za istu ulogu osvojila je „Oskara popularnosti“ 2000. godine, kao najbolja glumica po izboru publike, i niz drugih priznanja.

Za PGP-RTS snimila je CD i kasetu sa muzikom iz predstave Trinidad.

Godine 1996. osnovala je filmsku producentsku kuću Horizont, u kojoj kao producent i izvršni producent potpisuje četiri celovečernja igrana filma, Kupi mi Eliota, Mehanizam, Ona voli Zvezdu i Siroti mali hrčki, TV seriju Kuća sreće, kao i diplomski srednjemetražni igrani film studenta Milutina Jovanovića Igra ogledala.

Za produkciju filmova dva puta je nagrađivana „Srebrnom arenom“ na filmskom festivalu u Novom Sadu. Dva puta je dobila nagradu kritike YU FIPRESCI za najbolji film. Ovenčana je i priznanjem Ministarstva kulture Republike Srbije za afirmaciju mladih autora i glumaca debitanata, jer je kroz njenu produkciju šansu za svoj prvi rad dobilo preko trideset autora i glumaca. Kao producent učestvovala je na preko pedeset internacionalnih filmskih festivala i osvojila priznanje Međunarodnog žirija kritike FIPRESCI za najbolji film (Troja, Portugal), nagradu „Findling“ za najbolji art film (Kotbus, Nemačka), a na svetskom filmskom festivalu u Torontu film Mehanizam našao se među 10 najboljih od ukupno 323 prikazana ostvarenja.

Više puta bila je član ili predsednik žirija za dodelu velikih filmskih nagrada, a na poziv Međunarodnog filmskog festivala u Lećeu, Italija, bila je član glavnog žirija uz Otara Joselijanija, jednog od najpriznatijih filmskih reditelja.

Četiri godine Ivana Mihić je bila predsednik Skupštine Asocijacije filmskih producenata Srbije.

Kao izdavač objavila je knjigu Perle od vode autorke Vere Čukić. U saradnji sa njom napisala je knjigu za decu Moj drug Ispodkrevetni Mrak, za koju je recenziju napisao Milovan – Mića Danojlić.

 U dosadašnjoj bogatoj i svestranoj karijeri Ivana Mihić je sarađivala sa legendarnim glumcima i velikim rediteljima i piscima, i drugim izuzetnim autorima.

 U izdanju izdavačke kuće Laguna, u novembru 2008. godine objavljen je njen prvi roman Moj jedini život, koji je jedan od najprodavanijih romana ove izdavačke kuće. U oktobru 2009. godine objavljen je i njen drugi roman  Led, koji je 2010. godine ušao u prvih 5 knjiga na listi biblioteka na konkursu za otkup Ministarstva kulture Srbije, a nalazio se u prvih petnaest naslova po čitanosti u bibliotekama u Srbiji.

 Od decembra 2008. godine piše kolumne za dnevne novine Politika, u rubrici „Pogledi sa strane“. Zbirka odabranih kolumni, pisanih u formi kratkih priča i eseja, objavljena je 2011. godine pod nazivom Jednostavni ljudi. Predgovor za knjigu napisao je David Albahari.

 Eseji Ivane Mihić prevođeni su na nemački i engleski jezik. Esej „Stid, zaboravljena reč“ objavljen je 2013. godine u svetski poznatom nedeljniku Neue Presse za područje Severne Amerike, dok je esej „Ustaću i otići“ objavljen u listu The Serbian Observer.

Roman Headhunters treći je roman Ivane Mihić.

Govori engleski jezik, živi i radi u Beogradu.